افرادی که در مسیر زندگی به بلوغ عاطفی و فکری و شخصیتی می رسند، خودبخود، در سکوتی خاص قرار میگیرند که لبریز محبت و مهربانی است.
برای این افراد، قضاوت شدن توسط دیگران اهمیتی ندارد، زیرا که آنان، نگران تصویر ذهنی دیگران در مورد خودشان نیستند.
این افراد نيازى به مسابقه با ديگران در خود نمى بينند و خود را با دیگران مقایسه نمیکنند، حتی اگر دیگران آنها را بازنده بدانند، برایشان اهمیتی ندارد.
افراد بالغ، به نقطه ای رسیده اند که فهمیده اند زندگی مثل یک بازی، برای آمدن و نماندن است.
آنها فهمیده اند که بهترین مواجهه با زندگی ، مهربانی است.
افراد بالغ، در مواجهه با دیگران به خوبی و زیبایی افراد اشاره میکنند و دیگران در مقابل افراد بالغ ، نسبت به خودشان احساس خوبی پیدا میکنند.
افراد بالغ اگر انتقادی هم میکنند یک انتقاد عقلانی است و انتقادشان بر اساس تنش و تخریب نیست.
افراد بالغ در صورت نیاز نظرشان را اعلام میکنند و سعی بر به کرسی نشاندن نظرشان ندارند.
میگویند و عبور میکنند و اینکه طرف مقابل ، بپذیرد یا نپذیرد برایشان اهمیتی ندارد.
افراد بالغ از کسی بت نمیسازند.
با عدم جدیتی خاص زندگی میکنند که از ژرفای وجودشان آشکار میشود که همان وارستگی است.
افراد بالغ، هم در زندگی هستند هم جدا از زندگی و به افکار و اشیا و اشخاص نمی چسبند.
افراد بالغ به رنجهایشان لبخند میزنند و میدانند که زندگی در گذر است.
مهربانی، نشانه بلوغ است.
مشاور خانواده مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره شیوا